Þori að veðja

Rakst á vinkonu mína úti í 10-11 áðan.  Hún var vel byrg af áfengi og mat og sagðist vera á leiðinni heim að skrifa.  Yrði að skrifa alla helgina.  Ég vorkenndi henni.  Fannst hún vera þræll auðra blaðsíðna sem kannski yrðu aldrei fylltar út.  Gaf asnalegt loforð um að hringja í hana ef ég færi út í kvöld.  Ég er alltaf a- lofa einhverju sem ég veit að ég stend ekki við.  Bara af því að ég kann ekki að segja nei.  Það næsta sem ég veit er að ég verð kominn í yfirlestur á vondu handriti sem mun aldrei koma út.  Þori að veðja!