Andlát

Manneskja nákomin mér lést í morgunn.  Ég er að hugsa um að blogga ekki um það.  Sumu er best að halda bara fyrir sjálfan sig?  Ég held að tilfinningar sem við berum til fólks og eru þess eðlis að dofna ekki eigi maður bara að halda fyrir sjálfan sig?  Annars er dauðinn allt í kringum okkur og frekar hversdagslegt fyrirbæri.  Fólk fæðist, lifir og deyr.  Alveg eins og fólk kemur og fer inn í líf annarra.  Það eina sem maður getur gert er að horfa á ljósin þegar rökkrið fellur yfir og minnast þeirra sem komu og voru og fóru.

Athugasemdir

[Ragga (IP-tala skráð) 3.3.2008 kl. 19:36]

Samhryggist.

[Heiða B. Heiðars, 3.3.2008 kl. 23:52]

Samhryggist þér.
Þessar tilfinningar sem þú talar um að þér finnist að fólk eigi bara fyrir sjálfan sig... eru það ekki þessar þarna tilfinningar sem eru hafnar yfir orð?

"In your head the sentence is magnifficent..brings you closer to understanding the meaning of it all.. then you speak the words out loud and the words deminishes it to every day´s nothingness!"

[Kreppumaður, 4.3.2008 kl. 08:23]

Takk fyrir.  Lítið við þessu hægt að segja.  Alla vegana í dag.