Ljós sem kvikna og slokkna

Eftir kvöldmat fór í í langan göngutúr.  Í gegnum miðbæinn, fram hjá upplýstum börum, og alla leið upp í öskjuhlíð.  Ranglaði þar um malarstíga.  Sá ljóslausa bíla upplýsta af sígarettuglóð.  Einmana pervertar eða unglingar að reykja hass.  Minntist ferða inn á milli trjáa fyrir svo margt löngu.  Minntist þess þegar ég leiddi stúlku inn í rjóður til þess að leggjast á jakkann minn og horfa á ský taka á sig kynjamyndir.  Gekk í hægðum mínum alla leiðina út áð Kópavogi.  Sem var stilltur og fjólublár og í fjarska skreið skemmtibátur hægt í átt til hafs.  Horfði á hús hinum megin við fjörðinn sem var eitt sinn heimili mitt.  Og annað sem var lengi vinnustaður minn.  Vettvangur erfiðustu ára í lífi mínu og ég hafði svarið að gegna aldrei slíku starfi aftur þangað til í stundarbrjálaði eða heimsku ég var sjanghæjaður í það sem ég gegni núna.  Snéri við og gróf hendurnar í frakkavasanum.  Mér var orðinn kalt þótt að veðrið væri sem best væri á kosið miða við marsbyrjun.  Og ég hugsaði um alla þá marsmánuði sem ég hef lifað og reyndi að rifja upp hvað ég hafði verið að gera sama dag í fyrra, árið þar á undan, árið þar á undan, árið þar...

Keypti mér hamborgara á BSÍ.  Hann var vondur en saddi mig og þegar ég kom út gat ég séð stjörnurnar eins og glerbrot á gólfi áður en ljósin eru kveikt.  Og mundi brotna glugga í haust og sundurskornar lappir þegar ég gekk inn á svefnherbergisgólfið. Það kvöld var líka stjörnubjart.  Reyndar kaldara og ég man að um nóttina hljóp ég öll þessi ósköp.  Frá einum stað til annars.  Blóðrissa og aumur. 

En eftir svona hlaup, þegar maður móður og sveittur staldrar við, sér maður allt miklu skýrara.  Svona eins og þegar maður stendur við lygnan fjörð og lítur eftir gárunum frá einmana bát sem stefnir út á opið haf.  Þegar maður sér að það loga ljós í húsinu sem maður eitt sinn bjó í og maður veit að einhver ókunnugur hefur tendrað þau.  Því að alltaf þegar ljós slokknar á einum stað, kviknar annað á einhverjum öðrum.  Eða:  Þegar ljós slokknar í einu húsi, þá mun einhver annar koma til þess að bera eld að kveiknum að nýjan leik. 

Athugasemdir

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 5.3.2008 kl. 23:40]

Alltaf jafn magnaður ! Takk fyrir það !

[Kreppumaður, 5.3.2008 kl. 23:42]

Gott að sjá að þú ert á lífi og aftur kominn á kreik!

[Heiða B. Heiðars, 5.3.2008 kl. 23:44]

Takk fyrir mig

[Kreppumaður, 5.3.2008 kl. 23:48]

Lítið að þakka.  Það er ekki eins og ég hafi komið með heitan mat heim til þín?

[Heiða B. Heiðars, 6.3.2008 kl. 00:12]

Andleg næring;)

[Kreppumaður, 6.3.2008 kl. 00:13]

Iss... bjór og brauð er alltaf betra en það andlega.  Það færðu í kirkjum og hlandlyktandi bókum sem eru svo gamlar að elstumenn unnu við það að flá kálfana sem fórnuðu skinninu sem þær voru skrifaðar á.

[Sigríður Hafsteinsdóttir, 6.3.2008 kl. 00:17]

Fallegar lýsingar á hráum hlutum (eða steiktum?)...

[Kreppumaður, 6.3.2008 kl. 00:20]

Fegurðin liggur ekki í hlutunum, heldur hvernig við orðum lýsingar á þeim.  Ég gæti eflaust bloggað um kúk og gert hann að fallegum hlut, fljótandi eins og einmana farþegaskip í klósettskálinni.  Farþegaskip fullt af fólki með vonir og þrár....