Strákakvöld

Í kvöld ætla ég með félaga mínum að horfa á Man.utd-Bolton.  Það er ávísun á strákarugl.  Og umræður um bækur á meðan við horfum á 22 menn hlaupa á eftir leðurtuðru.  Mér finnst stundum eins og ég verði meiri og meiri strákur með aldrinum?  Kannski af því að ég fór ungur í sambúð og það kom langt tímabil þar sem ég gat ekki ræktað unglinginn í mér af því að ég var alltaf að skipta á syni mínum?  Kannski er þetta bara þörf sem kemur sterkar fram með aldrinum?  En ég fíla það vel að vera bara strákur og gleyma öllu öðru.