Teikn allra hluta

Á leiðinni niður Laugaveginn flaug mér í hug ein af uppáhalds tilvitnunum mínum: Ég er hingað kominn til þess að ráða í teikn allra hluta!  Og fór að velta því fyrir mér hvað þessir dökkleitu draugar sem hröðuðu sér fram hjá mér á flótta undan fáeinum snjókornum, gætu mögulega táknað?  Mér fannst ég kannast við hvern mann, hverja konu sem ég mætti.  Eins og þetta væru skuggar frá mínum fyrri lífum?  Ég hélt á tveimur bókum.  önnur var klám, hin ljóðabók sem ég ann og hef gert í sautján ár og er full af gamalli dimmu.  Og ég hugsaði með mér handkaldur því að ég hafði ekki tekið með mér vettlinga þegar ég skaust út, að ég hefði kannski lifað of mikið af lífi mínu í gegnum bækur.  Í stað þess að lifa sjálfur?  Eða lifað of mikið sjálfur og gleymt að það leynist líf í bókum.  Að þær geta kennt okkur að ráða í teikn allra hluta? 

Heima sauð ég vatn í te og reyndi að nudda lífi í rauða fingur.  Og hugsaði með mér að ég hefði aldrei neitt lært?  Hvorki í skólum né af lífinu sjálfu.  Og eflaust síst af bókum.  Ef ég leggst núna niður og einhver leggur höfuðið á bringu mína til þess að hlusta á hjartað slá, heyrist ekki reglubundið bank þessa vöðva, heldur eitthvað sem minnir á þunglyndislega popptónlist sem enginn nennir að hlusta á.  En ég mundi leyfa viðkomandi að hlusta.  Og loka augunum.  Og það mundi snjóa yfir mig rifrildum af hvítum óskrifuðum örkum og hylja mig...

Athugasemdir

[Ragga (IP-tala skráð) 24.3.2008 kl. 23:45]

Hver er ljóðabókin?

[Kreppumaður, 25.3.2008 kl. 02:52]

Vetraráform um sumarferðalag.  Falleg og björt og dimm.  Þó að ég hafi kannski ekki smekk fyrir henni núna.