Eyjastemning

Vinkona mín hringdi og spurði hvort ég væri maður til þess að drekka með henni einn bjór.  Ég sagðist því miður ekki vera sá maður í kvöld.  Ég væri sokkinn ofan í tónlist frá Sikiley og bækur frá Færeyjum.  Það væri mikil smáeyjastemning hjá mér í kvöld.  Hún spurði hvort ég væri þá að drekka vín frá Sikiley og borða skerpukjöt frá Færeyjum.  Hvorugt sagði ég.  Bar að lesa og njóta þess að hlusta.  Verð kannski líka sofnaður fyrir tvö.  Ég þekki þig ekki lengur fyrir sama mann sagði hún og kvaddi!

Athugasemdir

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 25.3.2008 kl. 22:50]

Heyrðu........ég veit ekki hvaða krepputal þetta er annars í þér....þú virðist hafa nóg að gera :)

[Kreppumaður, 25.3.2008 kl. 22:56]

Nóg og ekki nóg.  Flestum finnst ég aldrei gera neitt.  Mér finnst ég samt yfirleitt hafa fullt fyrir stafni.

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 25.3.2008 kl. 23:00]

Jú, mér sýnist það á öllu.....þýðir ekki endalausa bláa drauma frasa: "Eitt glas, tvö glös, þrjú glös búmm........"

Kærustusorgir eða gleðir fylgja öllum, í mismunandi miklu mæli þó.

[Kreppumaður, 25.3.2008 kl. 23:11]

Það er líka ekki bara hægt að festast í einu hlutverki.  Fólk verður að sýna á sér tvær víddir eða jafnvel þrjár.

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 25.3.2008 kl. 23:14]

Jú; þetta hlýtur að vera umdeilandlegt. Það hefur sýnt sig að flestir þeir sem velja að einskorða persónu sína út á við við eins konar klippimyndaímynd njóta almennt best veraldlegs gengis. Hvort það sé svo einhver mælikvarði á persónulega velgengni læt ég ósagt látið........

[Kreppumaður, 25.3.2008 kl. 23:25]

Ég held að persóna mín hafi fyrir svo löngu verið dæmd úr leik í þessu þjóðfélagi, alla veganna í kapphlaupi um vegtyllur og að klífa metorðastiga.  Og mér er svo sem slétt sama um það.  Meðan ég get framfleytt mér og hagað mér nokkurn veginn eins og ég vill.

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 25.3.2008 kl. 23:30]

hmmmm.....ok; ef það er þitt álit er það líklega rétt. Veit svo sem fátt um hver þú ert og þarf ekkert að vita það. Ég var bara að kommenta á skrifin enda er leikurinn líklega til þess gerður...

[Kreppumaður, 25.3.2008 kl. 23:38]

Maður hefur alltaf val.  Að vera með og eignast stórann jeppa og hafa völd.  Eða að maður getur sniðið sér stakk eftir vexti og búið sér til líf sem hentar manni sjálfum og um leið reynt að fókusa á það hvað í þessu lífi færir manni gleði.  Ég átti einu sinni stórann og flottan bíl.  Hann færði mér magasár og áhyggjur yfir því að hann mundi rispast eða beyglast.

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 25.3.2008 kl. 23:40]

Ok, ég veit ekki alveg hvert þú ert að fara. Það er samt mín trú að maður þurfi ekki endilega að vera annað hvort eða. Það virkar eitthvað svo broslega einfalt fyrir mér. Nýrómantíska hugsunin var barn síns tíma, hún er varla svo "aktuel" lengur....

[Kreppumaður, 25.3.2008 kl. 23:47]

Ég var nú einmitt að reyna að segja eitthvað á þá leið til að byrja með.  Maður á ekki að vera svart eða hvítt, eða grátt, heldur sem flestir litir.  Einmitt þess vegna hef ég átt stórann bíl.

En nýrómantíkin var flott og allt í lagi að endurvinna hugmyndir frá henni í dag.  Held að það sé aldrei neitt að því að líta til þess sem heillar mann, þótt að það kunni að vera hallærislegt í dag.  Þótt að ég efast að ég mundi nenna að lesa Einar Ben í dag.  En bölsýni og þunglyndi sem var eitt af einkennum nýrómantíkurinnar, virðist síungt yrkisefni.