Heimurinn er fullur af tækifærum

Skokkaði til foreldra minna og borðaði eins og hvalur.  Þusaði yfir vinnunni.  Pabbi sagði að hann hefði bent mér á það þegar ég tók við þessu starfi að gera það ekki.  Ég væri búinn að fá meira en nóg.  Ég sagði honum að hann hefði mátt vita að ég væri ekki vanur að hlusta á hann fyrr en hálfu ári eftir að hann hefði talað.  Hann spurði mig hvort ég vildi vinna sem smiður í sumar á meðan ég leitaði mér að einhverju nýju?   Vill einhver ráða 36 ára mann sem er að detta í sundur af hor og hefur ekki komið nálægt líkamlegri vinnu síðan hann var tuttugu ára?  Þú hefur ný smíðað eitt og annað með mér svaraði pabbi.  Ég mundi lítið eftir því.  Dyttingar heima við og einu sinni settum við upp eldhús fyrir frænku mína í einhverju sumarfríinu okkar?  Ég sagðist þó hugsa málið, maður á alltaf að vera opinn fyrir því að breyta til og hugmyndin um að stæla líkamann og hvíla sálina er ekki svo slæm.  Þegar ég var að kveðja og ætlaði að fara að skokka heim missti pabbi útúr sér að einn vina hans vantaði mann til að sjá um starfsmannahald hjá einu af fyrirtækjunum sínum en hann gæti ekki mælt með mér við hann þar sem ég væri sonur hans.  En ég gæti sjálfur flett honum upp í símaskránni og haft samband við hann ef ég héldi að ég hefði eitthvað í þetta starf að gera.  Og með það skokkaði ég af stað með bros á vör.  Ég brosti ekki yfir því að eygja nýja vinnu, heldur það að ég á þrátt fyrir allt dásamlega foreldra þótt að þau þykist alltaf hafa rétt fyrir sér og að heimurinn er fullur af tækifærum. 

 

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 9.4.2008 kl. 20:12]

Sko! Bara farinn að átta þig á að foreldrarnir eru þolanlegir þrátt fyrir allt.  Þroskamerki myndi ég segja.

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 20:20]

Þau eru þolanleg þegar þau gefa mér að borða og benda mér á leiðir út úr þessu leiðinda starfi.  Svo er mamma veik þannig að hún gat ekkert nöldrað í mér. 

[Ragga (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 20:22]

Ég býð eftir mínu tækifæri, mig vantar sumarvinnu en ég kann ekki að smíða.

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 20:25]

Ekki kann ég að smíða og þess vegna er fyndið að reyna að koma mér í þannig job.  En maður getur alltaf lært og lagt sig fram?

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 20:26]

Þá dettur mér í hug: Hver er sinnar gæfu "smiður" !

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 20:28]

Mikið rétt.  Það er þess vegna sem ég er ennþá að hugsa um sumarið þegar ég var átján ára í byggingavinnu og barði á höndina á vini mínum með sleggju!

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 20:35]

Hvað varð um vininn, væntanlega ekki orðið handverksmaður eða hvað?

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 20:37]

Serbneska?  Hann ræður bara Pólverja, þeir kosta svo lítið.  Svo á maður aldrei að vinna náið með vinum eða ættingjum.

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 20:46]

Satt er það, ALDREI að vinna með ættingjum eða vinum! Það fer aldrei vel, það er mín reynsla.

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 20:58]

Sama hjá mér.  Það er bara bull.

[Ragga (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 21:02]

Ég vinn bara með vinum þessa dagana, að myndlist, það er kannski eitthvað annað því það gengur bara ansi vel.

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 21:04]

En þið eruð öll jafningjar eða maður ætlar það. 

Mín reynsla er að hafa til dæmis fyrrverandi sambýliskonu, bróðir, og vini í vinnu hjá mér.  Og svo að vinna fyrir föður minn.  Allt jafn skelfilega slæmt.

[Lilja Kjerúlf, 9.4.2008 kl. 21:18]

já það er ekki sniðugt að vinna fyrir ættingja .... mæli bara alls ekki með þvi.  Hefur valdið sundrungu hjá fjölskyldum. 

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 21:25]

Einmitt.  Og óþarfi að sundrast vegna vinnu/peninga.  Nóg annað getur sundrað fjölskyldum.

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 21:44]

Svo satt það er nóg annað sem getur sundrað að það þurfi nú ekki að bæta peningum/vinnu við það. Hef einmitt unnið með eiginmanni, systur, móður, vinkonu.....engin furða að ég sé svona eins og ég er.....

[Kreppumaður, 9.4.2008 kl. 21:46]

Ég ætla að kenn því um þegar ég hjálpaði pabba að glerja hjá frænku minni um allt sem miður hefur farið í lífi mínu. 

Reyndar var það besta við þá vinnu það að við vorum sammála um að matartíminn ætti að vera max 15 mínútur.

[gerður rósa gunnarsdóttir, 10.4.2008 kl. 17:21]

Alltaf langskemmtilegast að fá sér vinnu við eitthvað sem maður hefur ekki hundsvit á. Leiðigjarnt til lengdar að vita hvað maður er að gera.

[Kreppumaður, 10.4.2008 kl. 17:29]

Mig dreymir enn um að verða atvinnumaður í fótbolta, úti í Englandi.  En ég held að það sé ekki mikil eftirspurn eftir 36 ára gömlum mönnum sem hafa ekki spilað fótbolta í tvö ár (þá með utandeildarliði).  En núna tek ég stefnuna á að einhver veitingastaður ráði mig sem yfirmatreiðslumann og ég er ekki að tala um Nonnabita eða Pizza King.