Fiskar synda

Fyrir nákvæmlega sextán árum lokaði ég mig inni í kjallaranum þar sem ég bjó hjá foreldrum mínum til þess að lesa undir stúdentspróf eins og aðrir jafnaldrar mínir.  En í stað þess að lesa þau ágætu fræði sem mér hafði verið sett fyrir þambaði ég te og Jack Daniels frá morgni til kvölds og keðjureykti og skrifaði fyrstu skáldsöguna sem ég hef skrifað.  Ég man að ég hamraði hana manískur á silverreed ritvél og þúsundir a4 arka urðu hroðanum að bráð.  Og þegar vinir mínir luku prófum sat ég fölur og óvenju horaður og eflaust timbraður fyrir framan 400 bls bunka af þéttvélrituðum örkum og spurði sjálfan mig að því hvort það hefði verið þess virði?  Auðvitað ver það ekki þess virði því að við hátíðlega athöfn að einum vini mínum viðstöddum var bunkinn brenndur úti í garði hjá honum í veislu sem haldin var vegna þess að hann fékk að setja upp skrítna húfu.  Sjálfur lenti ég í leiðeindar stappi við æðri menntastofnanir vegna þess að ég lauk aldrei þessum 14 einingum sem ég átti eftir en auðvitað hafði ég alltaf betur á endanum.  Og þau leiðindi eru meira að segja líka gleymd eins og þessi bók sem enginn veit um hvað var en ég man að ég hlustaði mikið á þetta lag meðan ég hamraði hana skjálfandi af tei og viskí og það rigndi yfir utan kjallaragluggann og herberið mitt var ljósblátt og mér fannst ég stundum vera fiskur í búri...