Þessi ský

Búinn að athuga veðurspánna fyrir þann tólfta, ekki neitt sérlega glæsileg spá, ég mun eflaust ganga inn í skýin í svona átthundruð metra hæð og rangla um þau uns toppinum er náð.  Sem minnir mig á það að þegar ég var um það bil fimm ára átti ég mér þann draum að geta farið upp í skýin og gengið í þeim.  Í þessum bernskudraumi mínum voru skýi viðkomu eins og kandísflos nema að þau klístruðust ekki við smá vaxnar hendur og fætur... 

Í dag veit ég að þau eru blaut.  Bara gamalt regn sem býður þess að falla á ný.  En ég get þó huggað mig við það að ég hef svo oft áður teygt út hönd og snert þessi ský og fundið að þau eru ekkert neitt sem maður getur höndlað.  Svona eins og draumar.  Eitthvað sem hverfur um leið og maður færist nær eða opnar augun.