Speed and cocaine

Fór og fann fullann litháa.  Hann sat á sínum bjórkút næstum afvelta af vodka og slefaði tóbaki á stéttina.  Ég þáði ekki sopa af honum því að mér sýndist eitthvað brúnt vera í flöskunni.  Hugsanlega slef.  Leitaði að Mark en fann hann hvergi en rakst þess í stað á rauðvínsflösku sem ég keypti.  Hefði samt vilja deila henni með félaga mínum og ræða bókmenntir og tónlist og hvað það nú er sem karlmenn ræða um.  Þess í stað sit ég hérna einn og sveifla löppunum út um gluggann, inn í þokuna sem ætlar aldrei að hopa upp til fjalla og hlusta á lög sem heita eitthvað eins og speed and cocaine og hangover you og eru þykk og myrk eins og fokking vetrarnótt í desember.  Og ef ég væri í Reykjavík væri ég núna eflaust að staulast heim af barnum til þess að vakna illa sofinn og rauðeygður til vinnu á morgunn.  Ég er feginn að ég er hérna núna en ekki þar.  Hér get ég drukkið og horft á fjöll og látið mér þykja vænt um örfoka land.  Á morgunn ætla ég að vekja litháan (hann á frí eftir því sem hann drafaði áðan) og draga hann timbraðan með mér á fjall.  Ég hef víst lofað honum því fyrir löngu.