Að látast

Aðfaranótt mánudags vaknaði ég upp við að síminn hringdi um fjögurleitið og rödd sagði svo langt í burtu:  Veistu að alltaf þegar ég hlusta á þetta lag, hugsa ég um þig?

Svo var símtólið lagt upp að hátalara og ég gat heyrt lagið sem olli því að einhver svo langt í burtu hafði hugann drukkin við mig.

,, Og veistu, núna ertu eina manneskjan í heiminum sem ég mundi vilja að væri hjá mér!"
 
Og þegar samtalinu lauk var ég mjög ánægður að jafnvel þótt að ég sé svo fjarri, sé ég sumum svo nærri.