Norskan kóng takk!

Þetta líst mér á!  Frændur mínir í móðurætt koma og bjarga okkur.  Og láta okkur endurundirrita gamla áttmála sem ég held að hafi reyndar aldrei fallið úr gildi og þá fáum við aftur norskan kóng, Ólafur getur farið á eftirlaun eða orðið konunglegur ritari og við böðum okkur á Íslandi upp úr Norskum olíuauð.  Þá get ég líka farið fríkeypis að hitta Kjell gamla frænda í Osló og látið hann (á áttræðis aldri) draga mig á Norska hommastaði og dragsjóv.  Jamm, norski ættleggurinn hneigist til eiginskyns, það er að segja, sá síðasti sem er ennþá á lífi.  Enda hefur það löngum verið orðatiltæki móður minnar þegar við systkinin höfum gert eitthvað verulega slæmt af okkur, að dæsa: helvítis norsku genin...

Gæti lent á Norðmönnum

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 1.10.2008 kl. 12:38]

Og skýringin á því af hverju norski ættliðurinn hjá þér er að deyja út??? "Samkynhneigð er ekki ættgeng ef ekki er brugðið út af henni".

[Kreppumaður, 1.10.2008 kl. 12:49]

Auðvitað er samkynhneigð ekki ættgeng eins og heimskan sem hrjáir mig og mína aðstandendur en jú, ættleggurinn í Osló deyr út af þessum sökum...  Og verður eflaust engum harmdauði?

[Sigrún Jóna (IP-tala skráð) 1.10.2008 kl. 23:42]

Ég kýs Norskan frekar en Danskan.

Sko meina Kónga. Á ekki að skrifa svoleiðis nöfn með stórum staf?

Dorrit okkar geymir sitt gull erlendis, svo hvað höfum við að gera með moldríka forsetafjölskyldu ef hún treystir ekki íslenskum bönkum fyrir sínum auði?

[Kreppumaður, 2.10.2008 kl. 00:48]

Enga stóra stafi í neitt nema eftirnafnið Kreppa.

Ef hún geymir auð sinn úti, þá er það bara fínt, kannski ætti Dorrit líka að geyma karlinn sinn í svissneskri bankahvelfingu, svo hann sé ekki að ónáða mig.