Ég held framhjá - húðflúr - ættleiðingar

Bara tólfprósent þeirra sem halda framhjá gera það með einhverju sem er fallegra eða meira sexy en makinn?   Til hvers eru þeir þá að halda framhjá og með hverjum?  Kerlingunum sem safna dósum úr ruslatunnum?  Ég get vel ímyndað mér að þær séu auðveld bráð, þú réttir þeim poka fullann af  plastflöskum og þær fara úr nærbuxunum um leið.  En hvert er þá kikkið? Að vera ótrúr makanum með einhverjum sem er ljótur?  Og jafnvel illa lyktandi líka?  Eða er fólk bara ótrútt af því að sambönd eru föst í vana og þeim leiðist?  Kannski er ég að halda framhjá verðandi frú Kreppu þegar ég böggla út úr mér hverri bloggfærslunni á fætur annarri og nenni ekki að tala við hana?  Og kannski er hún að halda framhjá mér meðan hún situr og teiknar og lætur eins og ég sé ekki lífvera?  Ætla að hætta að hugsa um framhjáhöld og fara bara að stunda þau af fullum krafti.  Með því að blogga í stað þess að fara og taka utan um verðandi frú Kreppu og hvísla að henni einhverjum ástarorðum...

 

En að öðru sem snertir samlíf okkar verðandi frú Kreppu.  Hún er að teikna eitthvað sem mun í fyllingu tímans verða húðflúr sem mun skreyta síðuna á henni, frá brjóstum og niður fyrir rass.  Eitthvað 50 sentímetra langt og bætist við þau sem fyrir eru.  Félagsvísindastofnun ætti að gera könnun á konunum í lífi mínu, hvort að það sé einhver fylgni á milli tattúa og þess að binda túss sitt við mig...  Man ekki eftir því að hafa séð nakta stúlku án húðflúrs í alltof mörg ár...

 

Og annað og jafnvel verra - verðandi frú Kreppa uppfræddi mig á því að til þess að fá að ættleiða barn þyrftum við að vera skráð í sambúð í 3 ár eða gift.  Og þar sem hún vill ekki bíða í mörg ár eftir því að fá að bjarga einhverju munaðarlausu kreppubarni frá hungurdauða, þá vill hún að við drífum í því að láta gefa okkur saman.  Helst í gær...

 

Núna er ég sveittur, drukkinn, næstum búinn að pissa í mig af stressi og finnst eins og gjörsamlega búin á því.  Eins og dagurinn byrjaði vel á baraflakki og búðarápi, ætlar hann að enda í katastrófu og kvíða.  Efnahags ástandið á íslandi er bara smámál og brandari miðað við það sem býður mín.  Að fullorðnast.

Sækjast eftir viðurkenningu í framhjáhaldi