Klám elsku klám

Þetta minnir nú bara á verk Heinesens þar sem ofsatrúarmenn óðu um og reyndu að banna áfengi, dans og tónlist.  Þeir Féeyja frændur okkar virðast ennþá vera fastir í tepruskap og ofsatrú.  Einn vinur minn átti til skamms tíma féeyska tengdaforeldra sem fóru með borðbænir yfir mat og vildu ekki ræða neitt við hann nema framhaldslíf og kirkjuheimsóknir.  Og þegar unnustan fór að gildna mikið, laumaðist þessi vinur minn um borð í Norrænu í skjóli myrkurs og sigldi til Íslands.  Eflaust (ef ég þekki hann rétt) með þykkan klámblaðabunka undir hendinni.  Eftir það talaði hann yfirleitt um þess frændur okkar eins og þar færu á ferðinni vanvitar sem hefðu ekki gaman af neinu nema guði og því að vaða blóðugan sjó upp í mitti og skera hvali á háls.  

 

En hvernig var það?  Reyndi ekki ungliðahópur femínista að fá klám út úr bókabúðum og bensínstöðvum fyrir nokkrum árum?  Og ekkert gekk?  Núna er ekki hægt að opna blöð frá Íslandi án þess að sjá heilsíðu auglýsingar um allskonar kynlífsvarning á útsöluverði, sem fæst jafnvel heimsendur svo fólk þurfi ekki að laumast í síðum frökkum með sólgleraugu inn á þar til gerðar búllur að kaupa sér titrara eða klám?  Best að ég fari að leita að klámi í tölvunni!  

Hald lagt á klámblöð