Geðveikis kreppa

Það er meira að segja kreppa í því að vera geðveikur.  Engin æstur múgur fyrir utan geðdeildir á morgnanna þegar þær opna sem vill komast inn á reglulega lyfjagjöf og súpu á kostanað hins opinbera.  Það hlýtur að veita á gott, því að mér skyldist að hálf þjóðin væri sokkin í þunglyndi og hinn helmingurinn hefði hengt sig.  Það er þá bull og ástanið betra en þegar ég vann á geðdeild fyrir 12 árum og þóttist meðfram því vera að læra sálfræði.  Ekki mætti ég mikið í tíma og heldur ekkert of mikið í vinnuna.  Enda var starfið ekki við mitt hæfi, ég átti að vera heilalaus lurkur til þess fallinn að snúa niður sjúklinga og halda þeim emjandi í gólfinu á meðan hjúkrunarfræðingar sprautuðu þá niður.  Ég hef reyndar heyrt að sjúklingar séu minna barðir núna og fáum eða engum haldið nauðugum viljugum inni á geðdeildum.  Þótt að ég efist ekki að sumum bankamönnum mundi ekki veita af eins og tveggja vikna innlögn.  Því að það má ekki gefa upp hverjir dvelja eða hafa dvalið á geðdeildum.  Og því er fínt fyrir hundelta auðmenn að fela sig þar.  Og gott útrásartækifæri fyrir Ríkið að rukka þá fyrir vistina.   

Engin holskefla á geðdeild