Fundir í Helvíti

Einu sinni vann ég nánast við það að funda.  Ég sótti stundum þrjá fundi á dag, aldrei minna enn einn.  Og gerði ekkert nema að ræða sömu málefnin aftur og aftur án þess að finna lausn á nokkrum vanda.  Það var samt ekki það versta, það verst var að þessu fylgdi stanslaust kaffiþamb og sandköku át.  Enda var ég orðinn á þessu tímabili útlimagrannur með framstandandi maga, svona eins og soltið barn í Afríku.  Auk þess sem þessum lifnaðarhætti fylgdi suð fyrir eyrum (sökum endalaus málæðis í fólki) krampi í höndina á því að rita fundagerðir og vindverkir af slæmri (engri) næringu því að ég lifði næstum alfarið á kaffi og þurrum kökum.  Þess vegna vorkenni ég núna ráðamönnum þjóðarinnar og þeim sem eru að reyna að bjarga því sem bjargað verður.  Þeir eru orðnir munnvatnslausir af kjaftæði, með útblásinn maga og bauga undir augunum og eflaust kemur svo ekkert út úr öllum þessum fundum.  Ég man ekki eftir því að hafa setið neinn fund þar sem skynsamleg niðurstaða náðist.

Áfram fundað á morgun