Mannorðskrossfestingar

Í öllum þeim æsingi sem verið hefur ekki bara á Íslandi, heldur heiminum öllum, undanfarna daga hefur skapast kjörlendi fyrir allskonar flökkusögur.  Ég veit ekki hversu margar ég hef heyrt af sjálfsvígum þekktra auðmanna sem og almennings.  Þessi og hinn eiga að hafa hengt sig eða svæft sig inni í bílskúr. Fyrir utan alla þá sem fengu hjartaáföll eða voru lokaðir inni á geðdeildum vegna hrunsins.  Það er nefnilega þjóðaríþrótt Íslending að búa til sögur.  Þetta höfum við gert síðan land byggðist, kastað fram kvæðum eða flækst á milli bæja og logið upp á náungann.  Svo hafa alltaf verið til auðtrúa fífl sem hafa sett lygarnar niður á bók.  Þannig varð Njála til. 

 

Það er alveg ótrúlega ríkt í Íslendingum sú dægrastytting að koma saman og tala illa um náungann.  Helst einhvern sem maður þekkir vel og er vinur manns en er víðsfjarri og því varnarlaus fyrir slúðrinu.  Og heyrir maður eitthvað sagt sem er virkilega safaríkt, er best að bera það óritskoðað og helst aðeins ýkt áfram til næsta manns.  Sögur verða bara betri ef slúðurberi bætir aðeins við þær.  Helst meiri eymd og volæði um þann sem sagan fjallar um.  Enda veit ég ekki hversu oft ég á að hafa hengt mig.  Og lítið til í því, ég er ennþá hálflifandi.  En yfir þessu getur fólk skemmt sér.  Ógæfu annarra.  Því að sá þykir leiðinlegur í kaffi eða víndrykkjuboðum sem opnar munninn til þess að tala fallega um einhvern og mæra kosti hans.  Það gera bara fífl og höfðingjasleikjur.  Við öll hin, við viljum sjá blóð fossa og fólk kveljast.  Og mannorðskrossfesta sem flesta.

Orðrómur um fjölgun sjálfsvíga rangur

Athugasemdir

[Guðmundur G. Hreiðarsson (IP-tala skráð) 17.10.2008 kl. 16:52]

Það stendur nú innrammað á vegg niður á Grandrokk : "Don't talk about yourself. We'll do that after you leave." hm.

[Kreppumaður, 17.10.2008 kl. 16:57]

Því skal ég trúa.  Enda fólkið þar bæði þaulsetið og margir þannig karakterar sem sækja staðinn af slúður um þá mundi fylla bók á þykkt við símaskránna, yrði það tekið saman.