Þegar ég braust inn

Ég skreið nú einu sinni hálfnakinn inn um þakgluggarigningarnótt í ágúst til þess að komast á fund stúlku.  Hafði klöngrast upp brunastiga og skriðið yfir flughált bárujárnsþak með þeim afleiðingum að skyrtan mín var í henglum og dembdi mér svo inn um opinn glugga. Man að ég lenti á maganum á baðherbergisgólfinu hjá henni og fattaði þá fyrst að hugsanlega gæti hún haft gest hjá sér eða jafnvel ekki verið heima.   Var  svo að vandræðast með það hvað ég ætti að gera þegar mér varð litið á hilluna hjá baðspeglinum og sá að þar voru engin ilmvötn eða smyrsl eins og hjá ungum stúlkum.  Bara rakvél og oldspice.  Þegar ég ætlaði mér að fara út aftur náði ég ekki upp í gluggann, þurfti að hoppa nokkrum sinnum til þess að ná taki og geta híft mig upp.  Það tókst eftir nokkrar örvæntingafullar tilraunir.  Svo skreið ég í helli dembu á næsta glugga sem var lokaður og læstur.  Það tók mig langa stund að berja á hann þangað til stúlkan opnaði og spurði mig pirruð hvort ég ætlaði að gera henni þá skömm að liggja dauður í hlandportinu fyrir framan húsið um morguninn.  Svo hleypti hún mér inn.  Ég hef ekki séð hana lengi núna...

Nakinn þjófur fastur í reykháfi